Poem on "The Doctor" and its translation

Earlier this year, on my Twitter timeline, I came across this remarkable painting from the year 1891, titled “The Doctor”, by Sir Luke Fildes, currently kept on display at the Tate Gallery, London. It was a moving painting, and the first thoughts that occurred to me were about how a poet would interpret it. With that in mind, I requested Dr. Chandana Sri to let her thoughts flow on this one, and sure enough, what came about was a beautiful moving poem. Later on, I ended up translating it to Kannada too. Those two poems are featured below:

 

The poem Dr. Chandana wrote with that painting as the subject:

 

For the want of but one meagre cot

On a makeshift bed of rags and chairs

Motionless she lies, the tiny tot

'neath the table-lamp's lopsided gaze

 

Hearing not her mommy's muffled cries

Smelling not the porridge in the urns

Seeing not her daddy's watchful eyes

Crestfallen and stoic all at once

 

Like her pillow- squalid, limp and pale

Holding out to him, her little wrist

A rapid feeble pulse, a plea so frail

He daren't fail this time! He must persist!

This is my translation of the above poem to Kannada:

 

ನಿಟ್ಟುಬಡತನದೊಳಗೆ ಮಂಚವೊಂದಿರದಿರಲು

ಕಟ್ಟಿ ಪೀಠಗಳೆರಡ ಹಳೆಯ ಬಟ್ಟೆಯ ಹಾಸೆ

ಪುಟ್ಟ ಕಂದಮ್ಮಳವಳೊರಗಿಹಳು ಕದಲದೆಯೆ

ಸೊಟ್ಟತಲೆ ಸೊಡರು ತಾ ಬೆಳಕು ಮೂಡಿಸಿರೆ

 

ಉಮ್ಮಳಿಸಿ ತಡೆಹಿಡಿದ ಅಮ್ಮನಳು ಕೇಳದೆಯೆ

ಘಮ್ಮೆನಿಸುವಂಬಲಿಯ ಸೊಗಡನಾಘ್ರಾಣಿಸದೆ

ಬಿಮ್ಮೆನಿಸಿಯೂ ಮನವ ಕಲ್ಲನಾಗಿಸಿಕೊಂಡು

ಸುಮ್ಮನಿಹ ಅಪ್ಪನವಲೋಕನವ ಗಮನಿಸದೆ

 

ಕಳೆಗುಂದಿ ಸೊರಗಿರ್ದು ತನ್ನ ದಿಂಬಿನ ಪರಿಯೆ

ಬಳುಕಿ ಚಾಚಿಹಳವಳ ಪುಟ್ಟ ಕೈಯನು ಹೊರಗೆ

ಅಳವುಗುಂದಿದ ಮಿಡಿತ ಬಲವಿರದ ಕೋರಿಕೆಯು

ಸೆಳೆಯಲವ ದೃಢನಿರಲಿ, ಸೋಲಿಗಾಸ್ಪದವಿಲ್ಲ!

 

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಆದಿ ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯರ ಶ್ರೀದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತ್ಯಷ್ಟಕ

Over the last couple of months, Dr. Chandana Sri and I took up this near-impossible task of translating Sri Dakshinamurti Ashtaka Stotra of Sri Adi Shankaracharya to Kannada. While the outcome is that of an attempt by beginners (trying to put across the translation in Bhamini Shatpadi while the original is in Shardula Vikridita chhandas), we could at least feel good about completing the task, and having learnt a lot through the process.

(EDIT: We have updated this with supportive and educative inputs from Dr. Shrikaanth K Murthy and Sri H S Raghavendra) Here is our attempt, also adorned with a spectacular painting of Sri Dakshinamurti by Dr. Chandana Sri!

ದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತ್ಯಷ್ಟಕಂ विश्वं दर्पणदृश्यमाननगरीतुल्यं निजान्तर्गतं पश्यन्नात्मनि मायया बहिरिवोद्भूतं यथा निद्रया । यः साक्षात्कुरुते प्रबोधसमये स्वात्मानमेवाद्वयं तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥ १ ॥ ವಿಶ್ವಂ ದರ್ಪಣದೃಶ್ಯಮಾನನಗರೀತುಲ್ಯಂ ನಿಜಾಂತರ್ಗತಂ ಪಶ್ಯನ್ನಾತ್ಮನಿ ಮಾಯಯಾ ಬಹಿರಿವೋದ್ಭೂತಂ ಯಥಾ ನಿದ್ರಯಾ | ಯಃ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕುರುತೇ ಪ್ರಬೋಧಸಮಯೇ ಸ್ವಾತ್ಮಾನಮೇವಾದ್ವಯಂ ತಸ್ಮೈ ಶ್ರೀಗುರುಮೂರ್ತಯೇ ನಮ ಇದಂ ಶ್ರೀದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತಯೇ || ೧ || ಹೊಳೆವ ಮುಕುರದಿ ಜಗವು ಕಾಣುವು- ದಿಳೆಯ ನಗರದ ರೀತಿಯಲಿ ತಾ- ನೊಳಗಿನದ ಹೊರಗೆನಿಸಿ ರೂಪಿಸೆ ಮಾಯೆ ನಿದಿರೆಯೊಳು ಬಳಿಕವೇಳುತಲರಿತವನು ತಾ ನುಳಿದು ಬೇರೊಂದಿಲ್ಲ ನಿಜವೆಂ- ದುಲಿವ ವರಗುರುದಕ್ಷಿಣಾಮೂರುತಿಗೆ ನಮನಗಳು || ೧ ||

बीजस्यान्तरिवाङ्कुरो जगदिदं प्राङ्निर्विकल्पं पुन- र्मायाकल्पितदेशकाल कलनावैचित्र्यचित्रीकृतम् । मायावीव विजृम्भयत्यपि महायोगीव यः स्वेच्छया तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥ २ ॥ ಬೀಜಸ್ಯಾಂತರಿವಾಂಕುರೋ ಜಗದಿದಂ ಪ್ರಾಙ್ನಿರ್ವಿಕಲ್ಪಂ ಪುನ- ರ್ಮಾಯಾಕಲ್ಪಿತದೇಶಕಾಲ ಕಲನಾವೈಚಿತ್ರ್ಯಚಿತ್ರೀಕೃತಂ | ಮಾಯಾವೀವ ವಿಜೃಂಭಯತ್ಯಪಿ ಮಹಾಯೋಗೀವ ಯಃ ಸ್ವೇಚ್ಛಯಾ ತಸ್ಮೈ ಶ್ರೀಗುರುಮೂರ್ತಯೇ ನಮ ಇದಂ ಶ್ರೀದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತಯೇ || ೨ || ಮೊಳೆಕೆಯೊಡೆದಿಹ ಬೀಜದಂದದಿ ತಳೆಸುತೀ ಜಗಕಿತರ ರೂಪವ ಸೆಳೆದು ಬೆರಗನು ದೇಶಕಾಲದ ನಿರ್ವಿಕಲ್ಪತೆಯಿಂ ಪಳಗಿಸುವ ಮಾಯಾವಿ ಯೋಗಿಯ ಚಳಕ ತೋರಿ ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯಿಂದಲಿ ನಲಿವ ವರಗುರುದಕ್ಷಿಣಾಮೂರುತಿಗೆ ನಮನಗಳು || ೨ ||

यस्यैव स्फुरणं सदात्मकमसत्कल्पार्थगं भासते साक्षात्तत्त्वमसीति वेदवचसा यो बोधयत्याश्रितान् । यत्साक्षात्करणाद्भवेन्न पुनरावृत्तिर्भवाम्भोनिधौ तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥ ३ ॥ ಯಸ್ಯೈವ ಸ್ಫುರಣಂ ಸದಾತ್ಮಕಮಸತ್ಕಲ್ಪಾರ್ಥಗಂ ಭಾಸತೇ ಸಾಕ್ಷಾತ್ತತ್ತ್ವಮಸೀತಿ ವೇದವಚಸಾ ಯೋ ಬೋಧಯತ್ಯಾಶ್ರಿತಾನ್ | ಯತ್ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕರಣಾದ್ಭವೇನ್ನ ಪುನರಾವೃತ್ತಿರ್ಭವಾಂಭೋನಿಧೌ ತಸ್ಮೈ ಶ್ರೀಗುರುಮೂರ್ತಯೇ ನಮ ಇದಂ ಶ್ರೀದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತಯೇ || ೩ || ಸ್ಫುರಣೆಯಿಂದುದ್ಭವಿಸಿಹನು ತ- ನ್ನಿರವನಿರದುದರೊಳಗೆ ಮೂಡಿಸಿ ಅರಸಿ ಬರುವಗೆ ಬೋಧಿಪನು ತತ್ತ್ವಮಸಿ ವಾಕ್ಯವನು ಅರಿಯಲೀ ನಿಜ ಮರಳಿಯೀ ಭವ- ಶರಧಿಯಲಿ ತೊಳಲಾಟ ತಪ್ಪಿಸಿ ಪೊರೆವ ವರಗುರುದಕ್ಷಿಣಾಮೂರುತಿಗೆ ನಮನಗಳು || ೩ ||

नानाच्छिद्रघटोदरस्थितमहादीपप्रभाभास्वरं ज्ञानं यस्य तु चक्षुरादिकरणद्वारा बहिः स्पन्दते । जानामीति तमेव भान्तमनुभात्येतत्समस्तं जग- त्तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥ ४ ॥ ನಾನಾಚ್ಛಿದ್ರಘಟೋದರಸ್ಥಿತಮಹಾದೀಪಪ್ರಭಾಭಾಸ್ವರಂ ಜ್ಞಾನಂ ಯಸ್ಯ ತು ಚಕ್ಷುರಾದಿಕರಣದ್ವಾರಾ ಬಹಿಃ ಸ್ಪಂದತೇ | ಜಾನಾಮೀತಿ ತಮೇವ ಭಾಂತಮನುಭಾತ್ಯೇತತ್ಸಮಸ್ತಂ ಜಗ- ತ್ತಸ್ಮೈ ಶ್ರೀಗುರುಮೂರ್ತಯೇ ನಮ ಇದಂ ಶ್ರೀದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತಯೇ || ೪ || ಹಲವು ತೂತಿನ ಮಡಿಕೆಯೊಳಗಿಹ ಹೊಳಪ ಸೂಸುವ ಸೊಡರಿನಂದದಿ ತಿಳಿವು ಕಣ್, ಕರಣಗಳ ಮೂಲಕ ಹೊರಗೆ ಹೊಮ್ಮುವುದು ಒಳಗಿನಾ ಶ್ರೀಕಾಂತಿಯಿಂದಲೆ ಬೆಳಗುವುದು ಜಗವೆಲ್ಲವೆಂಬುದ ತಿಳಿಪ ವರಗುರುದಕ್ಷಿಣಾಮೂರುತಿಗೆ ನಮನಗಳು || ೪ ||

देहं प्राणमपीन्द्रियाण्यपि चलां बुद्धिं च शून्यं विदुः स्त्रीबालान्धजडोपमास्त्वहमिति भ्रान्ता भृशं वादिनः । मायाशक्तिविलासकल्पितमहाव्यामोहसंहारिणे तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥ ५ ॥ ದೇಹಂ ಪ್ರಾಣಮಪೀಂದ್ರಿಯಾಣ್ಯಪಿ ಚಲಾಂ ಬುದ್ಧಿಂ ಚ ಶೂನ್ಯಂ ವಿದುಃ ಸ್ತ್ರೀಬಾಲಾಂಧಜಡೋಪಮಾಸ್ತ್ವಹಮಿತಿ ಭ್ರಾಂತಾ ಭೃಶಂ ವಾದಿನಃ | ಮಾಯಾಶಕ್ತಿವಿಲಾಸಕಲ್ಪಿತಮಹಾವ್ಯಾಮೋಹಸಂಹಾರಿಣೇ ತಸ್ಮೈ ಶ್ರೀಗುರುಮೂರ್ತಯೇ ನಮ ಇದಂ ಶ್ರೀದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತಯೇ || ೫ || ಒಡಲೊ ಹರಣವೊ ಇಂದ್ರಿಯಂಗಳೊ ತುಡಿವ ಬುದ್ಧಿಯೊ ಶೂನ್ಯವೋ ಕೆಲ ಜಡರು ಕುರುಡರು ಭ್ರಮೆಯೊಳಿವುಗಳನಾತ್ಮವೆಂದೆಣಿಸೆ ಬೆಡಗು ಮಾಡುವ ಮಾಯೆ ತಾ ಗಾ- ರುಡಿಯ ವ್ಯಾಮೋಹವನು ತೋರಿರೆ ತೊಡೆವ ವರಗುರುದಕ್ಷಿಣಾಮೂರುತಿಗೆ ನಮನಗಳು || ೫ ||

राहुग्रस्तदिवाकरेन्दुसदृशो मायासमाच्छादना- त्सन्मात्रः करणोपसंहरणतो योऽभूत्सुषुप्तः पुमान् । प्रागस्वाप्समिति प्रबोधसमये यः प्रत्यभिज्ञायते तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥ ६ ॥ ರಾಹುಗ್ರಸ್ತದಿವಾಕರೇಂದುಸದೃಶೋ ಮಾಯಾಸಮಾಚ್ಛಾದನಾ- ತ್ಸನ್ಮಾತ್ರಃ ಕರಣೋಪಸಂಹರಣತೋ ಯೋಽಭೂತ್ಸುಷುಪ್ತಃ ಪುಮಾನ್ | ಪ್ರಾಗಸ್ವಾಪ್ಸಮಿತಿ ಪ್ರಬೋಧಸಮಯೇ ಯಃ ಪ್ರತ್ಯಭಿಜ್ಞಾಯತೇ ತಸ್ಮೈ ಶ್ರೀಗುರುಮೂರ್ತಯೇ ನಮ ಇದಂ ಶ್ರೀದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತಯೇ || ೬ || ಇಂದು-ದಿನಪರ ರಾಹು ನೊಣೆವವೊ- ಲೊಂದು ಮಾಯಾವರಣದಿಂದಲಿ ಹೊಂದಿ ಪ್ರತ್ಯಾಹಾರವನು ಮಲಗಿರ್ಪ ಸನ್ಮಾತ್ರ ಹಿಂದೆ ತಾ ಮಲಗಿದ್ದೆನೆಂಬುದ- ನಿಂದು ತಾನೆದ್ದರಿತು ಪೊರೆಯುವ ತಂದೆ ವರಗುರುದಕ್ಷಿಣಾಮೂರುತಿಗೆ ನಮನಗಳು || ೬ ||

बाल्यादिष्वपि जाग्रदादिषु तथा सर्वास्ववस्थास्वपि व्यावृत्तास्वनुवर्तमानमहमित्यन्तः स्फुरन्तं सदा । स्वात्मानं प्रकटीकरोति भजतां यो मुद्रया भद्रया तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥ ७ ॥ ಬಾಲ್ಯಾದಿಷ್ವಪಿ ಜಾಗ್ರದಾದಿಷು ತಥಾ ಸರ್ವಾಸ್ವವಸ್ಥಾಸ್ವಪಿ ವ್ಯಾವೃತ್ತಾಸ್ವನುವರ್ತಮಾನಮಹಮಿತ್ಯಂತಃ ಸ್ಫುರಂತಂ ಸದಾ | ಸ್ವಾತ್ಮಾನಂ ಪ್ರಕಟೀಕರೋತಿ ಭಜತಾಂ ಯೋ ಮುದ್ರಯಾ ಭದ್ರಯಾ ತಸ್ಮೈ ಶ್ರೀಗುರುಮೂರ್ತಯೇ ನಮ ಇದಂ ಶ್ರೀದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತಯೇ || ೭ || ಸ್ಥಿತಿಯು ಬಾಲ್ಯವೊ ಜಾಗೃತಿಯೊ ಮ- ತ್ತಿತರ ಜೀವಾವಸ್ಥೆಗಳೊ ತಾ- ನತಿಯ ತೇಜವನಾತ್ಮದಿಂದಲಿ ನಿರುತ ಹೊಮ್ಮಿಸುತ ಸ್ತುತಿಸೆ ತನ್ನನು ತಾ ಪ್ರಕಟಿಸುತ ಕಥಿಸೆ ಶುಭದಿಂ ಮುದ್ರೆ ತೋರ್ವಗೆ ನುತಗೆ ವರಗುರುದಕ್ಷಿಣಾಮೂರುತಿಗೆ ನಮನಗಳು || ೭ ||

विश्वं पश्यति कार्यकारणतया स्वस्वामिसम्बन्धतः शिष्याचार्यतया तथैव पितृपुत्राद्यात्मना भेदतः । स्वप्ने जाग्रति वा य एष पुरुषो मायापरिभ्रामित- स्तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥ ८ ॥ ವಿಶ್ವಂ ಪಶ್ಯತಿ ಕಾರ್ಯಕಾರಣತಯಾ ಸ್ವಸ್ವಾಮಿಸಂಬಂಧತಃ ಶಿಷ್ಯಾಚಾರ್ಯತಯಾ ತಥೈವ ಪಿತೃಪುತ್ರಾದ್ಯಾತ್ಮನಾ ಭೇದತಃ | ಸ್ವಪ್ನೇ ಜಾಗ್ರತಿ ವಾ ಯ ಏಷ ಪುರುಷೋ ಮಾಯಾಪರಿಭ್ರಾಮಿತ- ಸ್ತಸ್ಮೈ ಶ್ರೀಗುರುಮೂರ್ತಯೇ ನಮ ಇದಂ ಶ್ರೀದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತಯೇ || ೮ || ಕರಣ-ಕಾರಣವೊಡಮೆಯೊಡೆಯನ
ಗುರು-ವಿನೇಯರ ತಾತ-ತನಯರೊ-
ಳಿರುವುದೆನಿಸುವ ಭೇದವನು ತಾ ಮಾಯೆ ತೋರಿರಲು
ವಿರಮಿಸಿರಲೆಚ್ಚರದೊಳಿರಲವ
ಪುರುಷ ಮರುಳಾಗರಿವ ಪಡೆಯುವ
ತರಣಿ ವರಗುರುದಕ್ಷಿಣಾಮೂರುತಿಗೆ ನಮನಗಳು || ೮ ||

भूरम्भांस्यनलोऽनिलोऽम्बरमहर्नाथो हिमांशुः पुमा- नित्याभाति चराचरात्मकमिदं यस्यैव मूर्त्यष्टकम् । नान्यत्किञ्चन विद्यते विमृशतां यस्मात्परस्माद्विभो- स्तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥ ९ ॥ ಭೂರಂಭಾಂಸ್ಯನಲೋಽನಿಲೋಽಂಬರಮಹರ್ನಾಥೋ ಹಿಮಾಂಶುಃ ಪುಮಾ- ನಿತ್ಯಾಭಾತಿ ಚರಾಚರಾತ್ಮಕಮಿದಂ ಯಸ್ಯೈವ ಮೂರ್ತ್ಯಷ್ಟಕಂ | ನಾನ್ಯತ್ಕಿಂಚನ ವಿದ್ಯತೇ ವಿಮೃಶತಾಂ ಯಸ್ಮಾತ್ಪರಸ್ಮಾದ್ವಿಭೋ- ಸ್ತಸ್ಮೈ ಶ್ರೀಗುರುಮೂರ್ತಯೇ ನಮ ಇದಂ ಶ್ರೀದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತಯೇ || ೯ || ಧರಣಿ-ಸಲಿಲಾನಲ-ಪವನ-ನಭ ತರಣಿ-ಚಂದಿರ-ಪುರುಷನೆಂಬುವ ಚರವೊ ಅಚರವೊ ತನ್ನ ರೂಪಗಳೆಂಟು ಮೆರೆದಿರಲು ಪರಿಕಿಸಿರಲಿದನುಳಿದ ದೈವವ- ದಿರದೆನುವ ತಿಳಿವೊಂದ ನೀಡುವ ಪರಮ ವರಗುರುದಕ್ಷಿಣಾಮೂರುತಿಗೆ ನಮನಗಳು || ೯ ||

सर्वात्मत्वमिति स्फुटीकृतमिदं यस्मादमुष्मिंस्तवे तेनास्य श्रवणात्तदर्थमननाद्ध्यानाच्च सङ्कीर्तनात् । सर्वात्मत्वमहाविभूतिसहितं स्यादीश्वरत्वं स्वतः सिध्येत्तत्पुनरष्टधा परिणतं चैश्वर्यमव्याहतम् ॥ १० ॥ ಸರ್ವಾತ್ಮತ್ವಮಿತಿ ಸ್ಫುಟೀಕೃತಮಿದಂ ಯಸ್ಮಾದಮುಷ್ಮಿಂಸ್ತವೇ ತೇನಾಸ್ಯ ಶ್ರವಣಾತ್ತದರ್ಥಮನನಾದ್ಧ್ಯಾನಾಚ್ಚ ಸಂಕೀರ್ತನಾತ್ | ಸರ್ವಾತ್ಮತ್ವಮಹಾವಿಭೂತಿಸಹಿತಂ ಸ್ಯಾದೀಶ್ವರತ್ವಂ ಸ್ವತಃ ಸಿಧ್ಯೇತ್ತತ್ಪುನರಷ್ಟಧಾ ಪರಿಣತಂ ಚೈಶ್ವರ್ಯಮವ್ಯಾಹತಂ || ೧೦ || ಸ್ತುತಿಯೊಳಿರುವೀ ತಿರುಳು ವಿಶದವು ಋತವದಾತ್ಮವೆ ಸಾರವೆಂಬುದು ಕಥಿಸಿ ಮಥಿಸಿರಲದನು ಹಾಡುತ ದೇನಿಸನವರತ ಸತತಮಹಿಮೆಯ ಹೊಂದಿ ತಾನೇ ಜೊತೆಯೊಳೀಶ್ವರನೊಂದುಗೂಡಿರೆ ಮಿತಿಯ ಕಾಣದೆ ದೊರೆವುದವರಿಗೆ ಅಷ್ಟಸಿದ್ಧಿಗಳು || ೧೦ ||

ಶಾರ್ದೂಲಂಗಳೆ ಶ್ರೇಷ್ಠ!

Recently, I came across this poem that happens to be the secret song (forced by Hobbes, of course) to get access to the headquarters of the club G.R.O.S.S, in Bill Watterson's Calvin and Hobbes:

Tigers are mean

Tigers are fierce

Tigers have teeth

And claws that pierce.

Tigers are great

They can't be beat

If I was a tiger

That would be neat!

Tigers are nimble

And light on their toes

My Respect for tigers

Continually grows.

Tigers are perfect

The e-pit-o-me

Of good looks and grace

And quiet dignity!

Tigers are great

They're the toast of town

Life's always better

When a tiger's around!

 

So, here's my attempt to translate this into Kannada in Shardula Vikridita Chhandas. 20 lines become 12, so I have split them into 2 verses of 6 lines each, depending on where there is a meaningful pause in the original.

Surely, Shardula Vikridita is the most fitting meter for Calvin and Hobbes?! :)

ಶಾರ್ದೂಲಂಗಳು ಕ್ರೂರವಾಗಿರುವುದೇ ಸಾಮಾನ್ಯವೀ ವಿಶ್ವದೊಳ್

ಶಾರ್ದೂಲಂಗಳು ಘೋರವಾಗಿರುವುದೇ ಸರ್ವತ್ರ ಮಾತಾಗಿರಲ್

ಶಾರ್ದೂಲಂಗಳ ಕೋರೆಹಲ್ಲುನಖಗಳ್ ಚೂಪಾಗಿ ಚುಚ್ಚುತ್ತಿರಲ್

ಶಾರ್ದೂಲಂಗಳೆ ಶ್ರೇಷ್ಠವಿಂದು ಜಗದೊಳ್ ಮತ್ತೆಲ್ಲ ಜೀವಂಗಳಿಂ

ಶಾರ್ದೂಲಂಗಳಿಗಾರು ಸೋಲನುಣಿಸರ್ ತಾವೇ ವಿಜೇತೋತ್ತಮರ್

ನಿರ್ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯದಿ ಪೇಳ್ವೆ ನಾ ಬಯಕೆಯಂ ಶಾರ್ದೂಲ ನಾನಾಗುವೇ!

 

ಶಾರ್ದೂಲಂಗಳು ಸೂಕ್ಷ್ಮವೋ ಚಲನೆಯೊಳ್ ಸದ್ದಿಲ್ಲವೋ ದಾಳಿಯೊಳ್

ಶಾರ್ದೂಲಂಗಳಿಗಿರ್ಪ ಗೌರವವಿದೋ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತೆನ್ನಾತ್ಮದೊಳ್

ಶಾರ್ದೂಲಂಗಳೆ ಜೀವನೋತ್ಕರುಷವಂ ಸಂಪೂರ್ಣತಾಭಾವದಿಂ

ಸೌಂದರ್ಯಾತಿಮನೋಹರಾದಿ ಗುಣದಿಂ ಗಾಂಭೀರ್ಯದಿಂ ತೋರಿರಲ್

ಶಾರ್ದೂಲಂಗಳೆ ಶ್ರೇಷ್ಠವೋ ತಿಳಿಯಿರೈ ಲೋಕೋತ್ತರಾದರ್ಶದೊಳ್

ನಿರ್ದಿಷ್ಟೋತ್ತಮ ಬಾಳಿದಾಗುವುದೆಲೋ ಶಾರ್ದೂಲದೊಟ್ಟಾಗಿರಲ್!

ಹೀಗೊಂದು ಆಲೋಚನೆ

ನೆನ್ನೆ ಸಂಜೆ ಒಂದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ವಿದ್ಯುತ್ ಅಡಚಣೆಯುಂಟಾದಾಗ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು ನೋಡಿದೆ. ಸಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚೇ ಕತ್ತಲು ಕವಿದ ಹಾಗಿತ್ತು. ಲಾಕ್‌ಡೌನ್‌ನಿಂದಾಗಿ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ವಾಹನಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ; ಒಂದೆರಡು ಗಂಟೆಗಳ ಮುಂಚೆ ಬಂದ ಭಾರೀ ಮಳೆಯಿಂದಾಗಿ ಜನರೂ ಮನೆ ಸೇರಿದ್ದರೇನೋ, ಕಾಲುದಾರಿಗಳೂ ನಿರ್ಜನವಾಗಿದ್ದವು. ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಮನೆಯ ಜನರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಸೇರಿದ್ದರು. ಈ ಬೆಳಕು, ಶಬ್ದ ಎರಡೂ ಇಲ್ಲದ ವಾತಾವರಣ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಅಪರೂಪವೇ. ಸುಮಾರು ಒಂದು ೧೫ - ೨೦ ನಿಮಿಷಗಳಷ್ಟು ಕಾಲ - ವಿದ್ಯುಚ್ಛಕ್ತಿ ಪೂರೈಕೆ ಮತ್ತೆ ಆರಂಭವಾಗುವುದರೊಳಗೆ - ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಆವರಣದಿಂದಲೇ ಈ ಪ್ರಶಾಂತ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಹೊರನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ವಿಚಾರಗಳು, ನೆನಪುಗಳು ಮಿಂಚಿ ಹೋದವು.

 

ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಊರೊಂದರಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಇಂತಹ ವಿದ್ಯುತ್ ಅಡಚಣೆಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಆಗೆಲ್ಲಾ ಚಾರ್ಜ್‌ಲೈಟುಗಳಾಗಲೀ ಬ್ಯಾಟರಿ-ಇನ್‌ವರ್ಟರ್‌ಗಳಾಗಲೀ ಇಷ್ಟೊಂದು ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಧ್ಯಮವರ್ಗದ ಜನರಿಗೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಕೊಂಡುತಂದು ಬಳಸುವ ಶಕ್ತಿಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲವೆನ್ನೋಣ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಈ ವಿದ್ಯುತ್ ಅಡಚಣೆಗಳನ್ನೂ ಜೀವನದ ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು ಜನ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ವಿದ್ಯುತ್ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟವರನ್ನು ಶಪಿಸಿದ್ದಿದ್ದರೂ, ಆ ಕ್ಷಣಗಳಿಗೂ ಒಂದು ಸೊಬಗಿತ್ತೇನೋ ಎಂದು ಈಗ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆಗೆಲ್ಲಾ ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತು ವಿದ್ಯುತ್ ಸಂಚಾರ ನಿಂತುಹೋದಾಗ ನಮಗಿದ್ದ ಆಯ್ಕೆಗಳು ಎರಡು:

 

೧. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟಿರುವ ಮನೆಗೆಲಸ ಮಾಡಿ ಮುಗಿದಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಅಥವಾ ಇನ್ನು ಕೆಲವು ದಿನಗಳಲ್ಲೇ ಯಾವುದಾದರೂ ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರುವುದಿದ್ದರೆ ಆಗ ಬೇರೆ ಗತಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ದೀಪದ ಬುಡ್ಡಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಓದು-ಬರಹ ಮುಂದುವರೆಸಲೇಬೇಕಾಗಿತ್ತು. "ಸೊಸೈಟಿ" ಎಂದು ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ನ್ಯಾಯಬೆಲೆ ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ತರುತ್ತಿದ್ದ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಸೀಮೆ ಎಣ್ಣೆ ಬಳಸಿ ಉರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಎರಡು ಚಿಮಣಿ ಬುಡ್ಡಿಗಳ ಮಹತ್ವ ಹೆಚ್ಚೇ ಇತ್ತು. ಒಂದು ಬುಡ್ಡಿಯನ್ನು ಹಚ್ಚಿ ಮನೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬೆಳಕಾಗುವಂತೆ ಇಟ್ಟರೆ ಇನ್ನೊಂದನ್ನು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮನೆಯ ಮಧ್ಯದ ಬುಡ್ಡಿಯ ಸಹಾಯದಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಓದು. ಮಧ್ಯೆ ಬೇಜಾರಾದಾಗ ಅದರ ಬೆಳಕಲ್ಲೇ ಏನಾದರೂ ಚಿತ್ರ ಗೀಚುವುದೋ ಅಥವಾ ಆ ಚಿಮಣಿಯ ಬೆಳಕಿಗೆ ಕೈಗಳನ್ನು ಅಡ್ಡ ಹಿಡಿದು ಒಂದಷ್ಟು ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳ ನೆರಳಿನ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಮೂಡಿಸಿ ಆನಂದಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಓದಿಗೆ ಮರಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅದೇ ಒಂದು ಖುಷಿ, ಆಗಿನ ಕಾಲಕ್ಕೆ. ವಿದ್ಯುತ್ ಅಡಚಣೆ ಎಂದರೆ ಮನೆಯ ಮಂದಿಗೂ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಬಿಡುವು ಸಿಕ್ಕಂತೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕುಳಿತು ಮಾತನಾಡಲು ಅವಕಾಶವೂ ಸಿಕ್ಕಂತಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಕೆಲವು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಬಿಡುವು ಹಾಡು-ಹಸೆ ಇವುಗಳಿಗೂ ಮೀಸಲಿರುತಿತ್ತು.

 

೨. ಇನ್ನು ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಕೊಟ್ಟ ಮನೆಗೆಲಸಗಳು ಮುಗಿದಿದ್ದು ಆತುರಾತುರವಾಗಿ ಓದಿ ಮುಗಿಸಬೇಕಾದದ್ದೇನೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಆಗ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಅಥವಾ ಮನೆಯ ತಾರಸಿಯ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ಈ ಕತ್ತಲಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆಗಸದ ತಾರೆ-ಗ್ರಹಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, ಗುರುತಿಸಿ ಆನಂದಿಸುವ ಅವಕಾಶವಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ವಿದ್ಯುತ್ ಅಡಚಣೆ ಪ್ರತಿದಿನದ ವಿಷಯವಾಗಿದ್ದರಿಂದ ದಿನವೂ ಒಂದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಆಗಸವನ್ನು ನೋಡಿ ಆ ತಾರೆ ನೆನ್ನೆ ಎಲ್ಲಿತ್ತು, ಇವತ್ತು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದೆ, ನಾಳೆ ಎಲ್ಲಿರಬಹುದು ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಎಣಿಕೆ ಮಾಡವುದೂ ಒಂದು ಆಟ. ಗುರು-ಶುಕ್ರ-ಶನಿ-ಮಂಗಳ ಗ್ರಹಗಳು ಕಾಣುವಂತಿದ್ದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಚಂದ್ರನಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿ ದಿನದಿನಕ್ಕೂ ಹೇಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಕುತೂಹಲದಿಂದ ನೋಡುವುದೂ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಎಂದಾದರೊಮ್ಮೆ ಆ ಕಡುಗತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಬೆಳಕನ್ನು ಮಿನುಗಿಸುತ್ತಾ ವಿಮಾನವೊಂದು ಹಾದು ಹೋಗುವುದನ್ನು ಕಂಡಾಗ ಅದಿನ್ನು ಕಾಣುವುದೇ ಇಲ್ಲ ಎಂಬಷ್ಟು ದೂರದವರೆಗೂ ಅದರ ಮಿನುಗನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತದ್ದಿದೆ. ಇನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮಿಂಚು ಹುಳುಗಳು ಹಾರಿ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಪುಳಕದಿಂದ ನಲಿದಾಡಿದ್ದಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಮನೆಯ ಹಿರಿಯರಿಗೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡು ಬೇಜಾರಾಗಿದ್ದರೆ ಹೊರಗೆ ಬಂದು ಜಗಲಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಪಕ್ಕದ, ಎದುರು ಮನೆಯವರೊಡನೆ ಕಷ್ಟ-ಸುಖ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಯಾವ ಕೃತಕ ಬೆಳಕಿಲ್ಲದ, ಬೇರೆ ಶಬ್ದವಿಲ್ಲದ, ಕೇವಲ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಹರಹಿನಲ್ಲಿ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲಾ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಕೂರುವುದು ಆಗಿನ ಅಲ್ಪತೃಪ್ತಿಯ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿಯ ಬದುಕಿಗೆ ಹಿಡಿದ ಕನ್ನಡಿಯಂತಿರುತ್ತಿತ್ತು.

 

ಈಗಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ಇದನ್ನು ಹೋಲಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ಇಂದಿನ ನಿರೀಕ್ಷಣೆಗಳೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿವೆ, ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಜೀವನ ಶೈಲಿಯೂ ಬದಲಾಗಿದೆ. ನಗರಗಳಲ್ಲಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಈಗ ಸಣ್ಣ ಊರುಗಳಲ್ಲಿಯೂ, ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯಗಳು ಉತ್ತಮವಾಗುತ್ತಲೇ ಬಂದಿವೆ. ಹಾಗೆ ಆದಾಗ ನಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ತೀರಾ ಹೆಚ್ಚಾಗಿಯೇ ಯಾಂತ್ರೀಕರಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟೆವೇನೋ ಎಂಬ ಯೋಚನೆಯಾದರೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸುಳಿದಾಡದಿದ್ದರೆ ನಾವೆಲ್ಲೋ ಎಡವುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂಬ ಭಾವನೆ ನನಗಾದರೂ ಬರುತ್ತದೆ.

 

ಡಿವಿಜಿಯವರು ಹಲವಾರು ದಶಕಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ ತಮ್ಮ "ಋತ ಸತ್ಯ ಧರ್ಮ" ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವಂತೆ ಜನರಿಗೆ ಈಗ "ಎಲ್ಲವೂ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಬೇಕು. ಗುಂಡಿ ಒತ್ತಿದರೆ ಸ್ವರ್ಗ, ಕೀಲು ತಿರುಗಿಸಿದರೆ ಮೋಕ್ಷ. ಕಾಲಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿರುವಾಗ ಮೈಗೆ ನೀರು ಸೋಕಿಸಿ ಕಷ್ಟಪಡಿಸುವುದು ಅನಾಗರಿಕತೆ, ಅವಿಜ್ಞಾನ...". ಈ ಯಾಂತ್ರೀಕರಣ ನಮಗೆ ಕಷ್ಟಸಾಧ್ಯವಾದ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಸುಲಭ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟು ಅಲ್ಲಿ ಉಳಿಸಿದ ಸಮಯವನ್ನು ಸೃಜನಶೀಲವಾಗಿ ಕಳೆಯುವತ್ತ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಆಗುತ್ತಿರುವುದೇ ಬೇರೆ. "ಅಜ್ಜಿ ನೂತದ್ದೆಲ್ಲಾ ಅಜ್ಜನ ಉಡುದಾರಕ್ಕೆ" ಎಂಬ ಗಾದೆಯಂತೆ ಯಂತ್ರಗಳ ಮತ್ತು ಮನೆ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಬೇಕಾದ್ದನ್ನು ತಂದೊದಗಿಸುವ ಸೇವೆಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಉಳಿಸಿದ ಸಮಯವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲದ "ಈಗಿನ ಕಾಲದ ಚಟ"ಗಳಿಗೆ ಧಾರೆ ಎರೆಯುತ್ತಿರುವಂತಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ನಾನೇನೂ ಹೊರತಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇದನ್ನು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಮೆಲುಕು ಹಾಕುವ ಮನಸ್ಥಿತಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅದರಿಂದ ಹೊರಬರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದೇನೋ. ಈಗಿನ ಕಾಲದ ಮನುಷ್ಯರ ಗಮನ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವ ಅವಧಿ ಬಹಳವಾಗಿ ಕುಂಠಿತವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹಲವಾರು ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಸಂಶೋಧನೆಗಳೇ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಅವಲೋಕಿಸಿಕೊಂಡರೆ ನಮಗೇ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ನಮ್ಮ ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್‌ಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ತಮ್ಮ ಅಡಿಯಾಳಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ.

 

ಈಗಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯುತ್ ಅಡಚಣೆ ಉಂಟಾದಾಗಲೂ ಇನ್ವರ್ಟರ್ ಸಹಾಯದಿಂದ ದೀಪಗಳು ಝಗಮಗಿಸುತ್ತಿರುತ್ತವೆ, ಜನರು ದೂರದರ್ಶನ ವೀಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ತಮ್ಮ ಮೊಬೈಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಾಡಬಹುದಾದ ಹತ್ತಾರು ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಇಪ್ಪತ್ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಯೂ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ "ಕನೆಕ್ಟ್" ಆಗಿರಬೇಕಾದ್ದು ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಎಂಬಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತೇವೆ. ಹೊರಗೆ ಬಂದರೆ ಈ ಮನೆಗಳೊಳಗಿನ ಬೆಳಕು, ನಗರದ ವಾಹನಗಳ ಬೆಳಕುಗಳಿಂದ ಉಂಟಾದ ಮಾಲಿನ್ಯದಿಂದ ಕತ್ತಲಿನಾಗಸದ ತಾರೆ - ಗ್ರಹಗಳೂ ಕಾಣವು. ಅವು ಕಂಡರೂ ಅವುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಕೆಲವು ನಿಮಿಷಗಳಷ್ಟಾದರೂ ಸವಿಯುವ ಕುತೂಹಲವಾಗಲೀ ಅಥವಾ ವ್ಯವಧಾನವಾಗಲೀ ಹೆಚ್ಚು ಜನರಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈಗಿನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುವ ಪರಿಸರ ಅವರ ಸರ್ವತೋಮುಖ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಸಹಾಯಕಾರಿಯಾಗುವಂತೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಾಗಿರಲಿ, ತಮ್ಮದೇ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಾಲಕ್ಕೆ ಮಾಡಿ ಕೈ ಬಿಟ್ಟಿರುವ ಈ ರೀತಿಯ ಕೆಲಸಗಳನ್ನೂ ನೆನಪಿಗೆ ಸಹ ತಂದುಕೊಳ್ಳದಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ದೊಡ್ಡವರಾದ ನಾವೂ ತಲುಪಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ. ನಮ್ಮ ಯಾಂತ್ರಿಕ ಜೀವನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೊಂದಿಷ್ಟೆಂದು ಹೊತ್ತು ದೂರವಿದ್ದು ನೋಡಿ ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಬಹುದೇನೋ? ನಾನಂತೂ ಈ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕುವ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ನೋಡೋಣ, ಅದರ ಪರಿಣಾಮ ಏನಾಗುತ್ತದೆಂದು...

ಕುಟಿಲ ಶಿಖಾಮಣಿಗಳು

Here's an attempt at translating another of Bill Watterson's poems that appeared in Calvin and Hobbes, where Calvin hilariously thinks that his parents, alien beings in disguise according to him, are hatching a sinister plan to enslave him.

The translation follows a maatraa chhandas of 3/3/3/3/3/3/4:

ಕುಟಿಲ ಶಿಖಾಮಣಿಗಳು

ಇವರೆ ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ, ಸಹಜವಿಲ್ಲ ತೋರಿಕೆ

ಇವರ ಮಂಕು ಕವಿದ ರೂಪ ಬಹಳ ಕುಟಿಲ ಹವಣಿಕೆ

ಇಂತು ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಸುವರ ತಂತ್ರ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ,

ಅಂತರಿಕ್ಷದಾಚೆಯಿಂದ ಬಂದರಿವರು ಪೊಡವಿಗೆ!

ದೊಡ್ಡ ಗಗನನೌಕೆಗಳಲಿ ಬಂದು ಭುವಿಯೊಳಿಳಿದರು

ದೊಡ್ಡವರಂತಿರುತ ನಮ್ಮ-ನಿಮ್ಮೊಳೆಲ್ಲ ಬೆರೆತರು.

ಹೆತ್ತವರೆಂದೆನಿಸಿಕೊಂಡು ಸುಳ್ಳೆ ನನಗೆ ನುಡಿವರು

ಗೊತ್ತು ನಿಜವು, ನನ್ನ ಹರೆಯವನ್ನು ಜೀತ ಪಡೆವರು!

ಬಂದು ರವಿಯು ಇರುಳ ನೀಗಿ ಬೆಳಕು ತಂದ ಚಣದಲೆ

ತಂದೆ ತಾಯಿ ಭುವಿಯ ಜನರ ಸೋಗು ಹಾಕಿಬಿಡುವರು

ತಕ್ಕುದಲ್ಲ ಅವರ ಮೊಗದ ಮುಸುಕು ಎಂಬುದರಿತಿಹೆ

ಸುಕ್ಕುಗಟ್ಟಿ ಜೋತುಬಿದ್ದ ಮೊಗದ ನೆರಿಗೆ ಸಡಿಲವೆ

ಗುರುತೆಯಿರುವ ಭುವಿಯ ಮೇಲೆ ಚುರುಕ ಮರೆತು ಬಾಳ್ವರು

ಕರೆವರೆನ್ನ ಗದರಿಸುತಲಿ ಓಡಬೇಡವೆನುವರು

ದಿನಚರಿಗಳ ದಾಸರವರು ಕಾಲದೊಡನೆ ನಡೆವರು

ಕನಸ ಮರೆತು ಯಂತ್ರದಂತೆ ವರ್ಷವೆಲ್ಲ ದುಡಿವರು

ದೂರದರ್ಶಿ ಕುರುಕು ತಿಂಡಿಗಳಿಗೆ ಬೆಲೆಯ ಕೊಡದಿಹ

ಬೇರೆ ಗೋಳದಿಂದ ಬಂದರಿವರು, ಭುವಿಗೆ ಹೊರಬರು

ಮನುಜರಲ್ಲದಿವರ ನೋಟದಿಂದ ಹೇಗೆ ನುಣುಚಲಿ?

ಮನಸನಿವರು ಆವರಿಸುವ ಹೊಂಚ ಹೇಗೆ ತಡೆಯಲಿ?

ಬಳಸುತಿಹರು ಸಂಚುಗಳನು ಕುಟಿಲ ಶಿಖಾಮಣಿಗಳು

ಬೆಳೆಸುತಿಹರು ನನ್ನನವರ ಪಂಗಡಕ್ಕೆ ಬೆಸೆಯಲು!

The original by Bill Watterson (click on the image to for a larger version to read)):

Calvin as Shiva

ಹೆಸರು ಮಾಡಿಹ ಜನರು ಕಸಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ಬಾಗಿ

ಹುಸಿನಗುತ ಬಾಳುತಿರೆ ತಾಯೆ ಹೇಳೆನಗೆ

ಸೊಸೆ ಭವಾನಿಯ ಹುಲಿಯ ಜೊತೆಯಲಾಡುವ ನಾನು

ಬೆಸೆದು ಕಣ್ಣಿನ್ನೊಂದ ಶಿವನಾಗಲೇ?

ಹೆಸರು ಮಾಡಿಹ ಜನರು ಕಸಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ಬಾಗಿ

ಹುಸಿನಗುತ ಬಾಳುತಿರೆ ತಾಯೆ ಹೇಳೆನಗೆ

ನೊಸಲಿನೊಳು ಮೂರನೆಯ ಕಣ್ಣ ಬೆಸೆಯಿಸಿ ನಾನು

ರಸಿಕ ಕಾಮನ ಸುಟ್ಟ ಶಿವನಾಗಲೇ?

Invictus : ಅಜೇಯ

An attempt at Kannada translation of the famous poem Invictus by William Ernest Henley:

ಅಜೇಯ

 

ಇಂದೆನ್ನನಾವರಿಪ ಕಾರ್ಗತ್ತಲಿರುಳಿನಲಿ

ಅಂಧಕಾರವೆ ಮೊದಲಿನಿಂ ಕೊನೆಯವರೆಗೆ,

ವಂದಿಸುವೆ ಕಾಣದೆಯೆ ಕರುಣಿಸಿಹ ದೈವಕ್ಕೆ

ಸಂದಿರಲು ಸೋಲರಿಯದಾತ್ಮವದು ನನಗೆ

 

ಕತ್ತು ಹಿಸುಕುವ ಸನ್ನಿವೇಶದೊಳು ನಾನಿರಲು

ಅತ್ತಿಲ್ಲ, ಕರೆದಿಲ್ಲ, ಬೆದರಿಲ್ಲ ಸೆಲೆಯು

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆಂದೆನ್ನ ಘಟನೆಗಳು ಸದೆಬಡಿಯೆ

ನೆತ್ತರಾಗಿರಬಹುದು ಬಾಗದಿದು ತಲೆಯು

 

ಕ್ರೋಧದಿಂ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂ ಕಂಬನಿಗಳಿಂದಾಚೆ

ಕಾದಿಹುದು ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಭೀತಿಯ ಜಗತ್ತು!

ಕೇಡು ಬಯಸುವ ಹಲವು ವರ್ಷಗಳೆ ಸಾಗಿರಲಿ,

ಬಾಧಿಸವು, ನನಗಿಹುದು ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ಗತ್ತು!

 

ಎನಿತು ಕಷ್ಟವೆ ಇರಲಿ ಸಗ್ಗದಗಸೆಯ ಪಯಣ

ಹೊಣೆ ಹೊರಿಸಿ ಪಾಪಗಳ ದಂಡನೆಯೆ ಇರಲಿ,

ಧಣಿಯು ನಾನೇ ನನ್ನ ಹಣೆಯ ಬರಹಕ್ಕೆಲ್ಲ,

ಮಣಿಯದೀ ಚೇತನಕೆ ನಾನೆ ಯಜಮಾನ!

 

The original:

Invictus

Out of the night that covers me,

      Black as the pit from pole to pole,

I thank whatever gods may be

      For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance

      I have not winced nor cried aloud.

Under the bludgeonings of chance

      My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears

      Looms but the Horror of the shade,

And yet the menace of the years

      Finds and shall find me unafraid.

It matters not how strait the gate,

      How charged with punishments the scroll,

I am the master of my fate,

      I am the captain of my soul.